خدای صاحب همه خونه ها، چندمیلیون دلاری که نه، یه، یه میلیون دلاری که از دستت بر میاد!

کلا و هر وقت فیلم این خونه های میلیون دلاری رو می بینم به این فکر می کنم که مثلا، اَاَاَه کی می تونه دم به دقیقه 6 تا سرویس بهداشتی رو بشوره!؟ کی می خواد آشپزخونه رو تمیز کنه!؟ اصلا یعنی چی دو تا سینک، دو تا یخچال، شونصد تا اتاق خواب و وسیله خرده ریز وقتی که من نمی تونم خودم از تموم این فضاها استفاده کنم!؟ خونه بزرگ رو دوست دارما، اما نه دیگه به این بزرگی. اینقدی بزرگ باشه که اگه چند روزی حوصله شوهرتو نداری همچین یه جایی از خونه باشه که زیاد چشم تو چشم نباشین نه اینکه تو حلق هم باشیم.

خلاصه که من یه خونه با سه تا خواب و دو تا دستشویی و یه آشپزخونه با یه سینک و یه یخچال و یه اجاق گاز و یه عالمه کابینت بزرگ و یه کانتر گنده وسطش که همونم بشه میز غذای خانواده بسمه. تازه خییییییلی زیاد بدم میاد که تو آشپزخونه تلویزیون کار گذاشته بشه. اول به خاطر وجود چربی هایی که بعدا مجبور نباشم تمیز کنم، دوم به خاطر اینکه، چه معنی میده!؟ 

پیشاپیش به خاطر دادن چنین خونه ای ممنونم کردگار پولدار!