پیر شدم، پیرِ تو ای جوونی

به دردها دقت می کنم. فکر کنم این  موردشامل اغلب آدم ها بشه که وقتی یه جایی از بدن درد می گیره، بقیه اعضا انگار ایستادن به تماشا تا اون عضو تکلیفش معلوم بشه. معمولا درد نمی گیرن، مواظبت می کنن از خودشون تا اون عضو -درد داره- حالش خوب بشه بعد دردهاشون یادشون میاد دوباره.

از صبح گوش درد دارم. بنا  براین قاعده الان فقط گوش درد دارم.

قاعده ی دنیا هم انگار این شکلیه.  آمدن دردها به نوبت. پشت سر گذاشتنشون و برخورد با بعدی. اون آرامش و شادی بینشون هم کمک می کنه نفس تازه بشه برای باقی

پ.ن: عنوان بی ربطه. فقط داشتم گوشش می دادم.می گم داشتم؛ چون الان دو تا آهنگ ازش عبور کرد.